Halk Hareketleri ve Ulusal Bilinç

1815'de Napolyon Savaşları'ndan sonra toplanan Viyana Kongresi'nde alınan kararlar Avrupa'nın büyük güçleri arasında bir denge kurmayı amaçlıyordu. Ancak Fransız Devrimi'nin Avrupa halkına verdiği cesaret ve Sanayi Devrimi'nin yarattığı sorunlar bu dengeye izin vermedi. 1815-1871 arasında Avrupa'da sayısız devrimler, ulusal birleşme hareketleri, sosyalist ve anarşist hareketler ortaya çıktı. Alman düşünür Karl Marx 1848'de yazdığı Komünist Manifesto'da kapitalizmi ve özel mülkiyeti eleştirdi. Avrupa'nın o zamana kadar ayrı devletçikler halinde yaşayan Alman ve İtalyan bölgelerinde, Fransa, Avusturya, Polonya ve hatta Osmanlı Devleti'ne bağlı Eflak'ta 1848 Devrimleri adıyla anılan isyanlar, gösteriler ve halk hareketleri yaşandı.

Napolyon Savaşları sırasında İtalya yarımadasındaki devletçikler yıkılmış, İtalya'nın büyük bir kısmı Avusturya tarafından işgal edilmişti. Viyana Kongresi yarımadadaki eski devletlerin yeniden kurulmasını öngörüyordu. Ancak halk arasında bu devletlerin yeniden kurulması yerine İtalya yarımadasında tek bir devlet kurulması düşüncesi yayılmaya başladı. Carbonari adı verilen gizli dernekler İtalya'nın birleşmesi için çalışmaya başladılar. Giuseppe Garibaldi bu birleşme hareketinin kahramanı olarak tanınır. Sardinya kralı II. Vittorio Emanuele de bu birleşme hareketini destekleyenler arasındaydı. Avusturyalıları İtalya'dan çıkarmak için İngiltere ve Fransa'nın desteğine gerek duyan Sardinyalılar Kırım Savaşı'na katıldılar ama bundan bir yarar göremediler. Devam eden isyanlara dayanamayan Avusturya sonunda Venedik hariç İtalya'yı terketti. 1861'de İtalya Krallığı ilan edildi. Vittorio Emanuele İtalya'nın ilk kralı oldu.